همانطور که در جریان هستید، کشاورزی قراردادی به دو بازه زمانی قبل از گروه صنعتی خانه سبز مبین و بعد از آن تقسیم می گردد.

قبل از سامانه کشاورزی قراردادی هوشمند (cfis) قرارداد ها به شکل و روش های سنتی در کشور صورت می گرفت و از چالش های آن عدم وجود نظام های قانون مند بود. تدوین و ابلاغ نظام نامه و آیین نامه های ملی در زمینه مقررات، رویه ها و فرآیند های مناسب (اعم از فنی، حقوقی، مالی، نظارتی و غیره ؛ یکی از اولویت های اساسی بود که از طریق آن حمایت کافی از طرفین قرارداد صورت گرفت.

دراین زمینه، به قواعدی رسمی و فراگیر نیاز بود که شمول تام داشته باشد و اصول  و قانون مندی قرارداد های تولیدی کشاورزی منعقد شده بین تولید کنندگان محصولات کشاورزی یا تشکل ها و واحد های تولیدی به اشخاص حقیقی و حقوقی که محصولات آنهارا خریداری میکنند را در بر گیرد.

اصول کلی ارائه شده در این مقاله که نمونه ای از دغدغه هاییست که سامانه کشاورزی قراردادی هوشمند به آن احتمام ورزیده است و در قرارداد های تجاری بین المللی نیز قابلیت کاربرد دارد؛ می تواند به عنوان الگویی مناسب در این زمینه مورد توجه قرارگیرد.